Всего было выпущено две книги: 'Новая Зямля' Якуба Коласа и 'Хто смяецца апошним' Крапивы. Мы тогда верили,что будут в нашей республике книги на белорусском языке. С тех пор прошло уже почти полвека. У артыкуле «П'есы і вобразы» Кандрат Крапіва пісаў, «што рэзананс сатырычнага. Ідэйны змест сатырычнай камедыі «Хто смяецца апошнім» нельга . Парни помогите найти 3.вобраз зелкина у камедыи кандрата крапивы хто смяецца апошним, заранее благодарю! Перапалоханы Туляга расказвае цёці Каці, Веры і Чарнавусу, як па дарозе ў. «Хто смяецца апошнім » з'явілася ў 1939 г. і прынесла Кандрату Крапіву.
Вобраз Тулягі у камедыі Кандрата Крапівы «Хто смяецца апошнім». Кандрат Крапiва – драматургiчна-iдэйны змест п'есы 'Хто смяецца Iх сацыяльная i грамадская шкоднасць Вобразы Гарлахвацкага и Зелкина у камедыи Кандрата Крапивы 'Хто смяецца апошним'. Супярэчлiвасць характару Тулягi у камедыi Кандрата Крапiвы 'Хто смяецца апошнiм'. У камедыi Кандрат Крапiва (К. К.) ставiць i вырашае праблему духоунага выпрамлення i аднаулення чалавека ва умовах сацыяльнага грамадства на вобразе Тулягi. Змест, праблематыку, сістэму вобразаў, сюжэтна-кампазіцыйныя асаблівасці. Сцэнічнае ўвасабленне камедыі. П'еса «Хто смяецца апошнім ». Вобразы — носьбіты аўтарскай пазіцыі: Чарнавус, Левановіч, Вера. Сродкі і Значэнне творчасці Кандрата Крапівы ў развіцці беларускай драматургіі.
Водгук на камедыю Кандрата Крапівы "Хто смяецца апошнім". Дзеянне камедыі разгортваецца ў навукова-даследчым інстытуце геалогіі. Туляга раптам становіцца дзянікінскім палкоўнікам, асістэнтка Вера Міхайлаўна. аб мамантавай свінні, напісаную Тулягам. Вобраз «свінтуса грандыёзуса», праўда, . «Хто смяецца апошнім » Кандрат Крапіва - Вобраз Тулягі - сачыненне апошнім» Кандрат Крапіва - Станоўчыя і адмоўныя героі камедыі - сачыненне.
Водгук на камедыю Кандрата Крапівы "Хто смяецца апошнім". Супярэчлівасць характару Тулягі Водгукі на п'есы. У камедыі Кандрат Крапіва (К.
К.) ставіць і вырашае праблему духоўнага выпрамлення і аднаўлення чалавека ва ўмовах сацыяльнага грамадства на вобразе Тулягі. Драматург паказвае, што Туляга — чалавек крыштальнай сумленнасці, але вялікі баязлівец. Калі Гарлахвацкі перыядычна запалохваючы і шантажыруючы, спрабуе схіліць на несумленны шлях Тулягу, ен адважваецца заўважыць нахабніку, што пісаць навуковую працу для іншых — учынак несумленны, дрэнны. Тулягі вельмі нясмелае, але сам факт, што да смерці запалоханны чалавек усе ж адважваецца на гэта, з'яуляецца сведчаннем яго высакароднасці, маральнай чысціні. Бессаромнасць Гарлахвацкага вельмі ўзрушыла і абурыла Тулягу, але ен пакуль што не адважваецца каму- небудзь расказаць усе, бо не ўпэўнены ў сваей праваце. К. знарок ставіць Тулягу ў недарэчныя, смешныя сітуацыі, каб найбольш моцна ўдарыць па баязлівасці Тулягі. Туляга лічыць свае становішча трагічным, з якога няма выйсця, і траціць спакой і сон.
Гэта ўсе можна прасачыць у сцене, дзе Туляга з рознымі агаворкамі расказвае Левановічу пра ўсе сваі няшчасці. Адчуўшы сяброўскую падтрымку Веры, Чарнавуса і іншых супрацоўнікаў інсцітута, Туляга пачынае разумець безпадстаўнасць свайго страху. Ен узяуся пісаць для Гарлахвацкага працу пад выглядам таго бездапаможнага запалоханага Тулягі, якім дырэктар яго бачыў. Але пры гэтым думае: "Цяпер жа я табе напішу навуковую працу! Насмяяуся ты з мяне, абняславіў перад людзьмі, пасмяюся ж і я з табе".
У яго нараджаецца вялікі гнеў да праўдзісвета, нахабніка і кар'ерыста, рашучасць абавязкова яго выкрыць, адпомсціць за тое зняважанне, крыўду, якія цярпеў Туляга ад дырэктара. У канцы п'есы адбываецца духоўнае аднаўленне і перараджэнне Тулягі, яго радасць, гордасць ад здзейсненага і поўнае выкрыцце невуцтва Гарлахвацкага. Туляга канчаткова пераадольвае сваю безгрунтоўную баязлівасць і становіцца нармальным чалавекам, гатовым змагацца з такімі людзьмі, як Гарлахвацкі. Нямала паздзекваўся Гарлахв. Тулягі і іншых вучоных. Цяпер яны смяюцца з Гарлахвацкага апошнімі. У гэтым сэнс назвы твора.